YAĞMUR

Bu nasıl bir yağmur ? Gökyüzü delindi sanki. Bana İzmir'de yağan yağmurları hatırlattı. Böyle yağarken bir de ona çat çat diye ses çıkaran şimşekler eşlik eder ve ben nereye saklanacağımı şaşırırdım.Hala da çok korkarım şimşekten. Sokakta yakalanırsam mutlaka kedi gibi girer saklanırım ya bir apartmana ya da daha farklı güvenli bir yere. Dışarıda olmayayım yeter.

İzmir yağmurlarının burdakinden farklı bir özelliği de yağmurdan yarım saat, ya da en fazla bir saat sonra tabak gibi güneş bir yerden çıkar ve her yer süt liman misali durulur, hayat devam eder. Burada gökyüzü bir türlü göstermez kendini nazlı kız misali. Gri bir hava, kafana kapatılmış fanusu hissettirir hep sana.Ama İzmir'de naz yok , kapris yok ; açılıp saçılır zilli sarman güneşi. Sarar ruhunun en gizli bahçesini, çıkarır ortaya sır bildiğin tüm güzelliklerini.

Sabah geldim gelmesine ofise ama arabamın önüne takılı plakam yok ortalarda. Sulara fazla direnemiş olacak.. Annemin İzmir'den gelme ihtimali de ortadan kalkınca içime çöreklenen sıkıntı bir türlü beni terketmiyor. Şu iki gündür herşey ters gidiyor.Biliyorum bunlar son yağmurlar, bitip gidecek ve benim tüm sıkıntımla birlikte veda edecek. Böyle istiyorum, böyle umuyorum; yapılacak birşey olmadığında ummacıya yatıyorum.

Yarına olan umutlarımla elveda diyorum..