Son bir kaç yıldır unutkanım. Bu sene had safhaya çıktı. Oysa unutmak isteyip de unutamadığım bir dolu şey varken, unutmamam gerekenler bir bir dilini çıkarıp el sallıyor bana . Bu tatilin , bir kaç gün hasta olmamın dışında , zihnime çok yarayacağını düşünürken dün ofis kapısı çaldı. Karşımda iki adam ve bir çocuk. Kocaman gülümseyen gözlerle ve benim onu tanıdığımdan çok emin ifadeyle " Abula merhaba !" .
Ben şaşkın " Pardon kimi aramıştınız ".
Adam " Zühre Abula ben... ben !! " .
I-ııııh, hıık ! Gözüm bile ısırmıyor.
"Valla tanıyamadım, çok özür dilerim; biraz tanıtsanız" .
Aklımda içeride müvekkilde; toplantının en derininde kalkmışım. Adam Taksim diyor, kartonpiyerci, boyacı diyor, bende ı-ııııh. Tanımıyorum. Gülümseyen dudaklar hafif hafif kapanmaya, bakışlar alınganlığa doğru kaymaya başladı. Valla tanımıyorum, ne yapayım şimdi !!! Tanıdım desem onu bunu soracak ve ben cevap veremeyecek saçma, samimiyetsiz bir gülümsemeyle sohbetin sonunu bekleyeceğim. Adam ordan girdi burdan çıktı baktı olmadı
" abula, tabii aradan çok sene geçti de ondan tanıyamadın " deyip iyi günler diledi.
İçerde müvekkil ile toplantı kaldığı yerden devam etti etmesine de benim akıl adamda kaldı biiir, unutkanlığım içime dert oldu ikiiii, böyle giderse bir müddet sonra ofise diye çıkar kendimi Bitlis'de bulabilirim üüüüç.
Keşke unutmak istediklerim silinse , duyduklarım uçsa zihnimden ağır ağır dönmemecesine, yaşamamış olmayı yeğlediklerim farklı bir durumla yer alsa hayatımda......ne güzel olurdu....
Yorgunum,çok yorgun !!
Anneannemi düşündüm.....Alzheimer'lı zihninin ona oynadığı oyunlar sayesinde etrafında dönen insanlık zaafiyetini algılayamıyor olmasına sevindim , belki ilk kez. Belki ilk kez , benim nur yüzlü , elma yanaklı canım anneanneme musallat olan bu hastalık için Allah'a şükrettim.
20 yorum:
Zührecim, unutkanlık çağımızın hastalığı malesef... Ama bu konuda bizim Zuz2un eline kimse su dökemez... Benim kızları bazen Zuhal diye çağırır yani kendi adıyla... artık nirvanaya ulaştım diyor.
Çook öptüm seni , hoş geldin bu arada... İlk İtalyan yokuşu tırmanışımda kahveni içeceğim... umarım bir toplantıya falan rastlamam:)))
:)))))))))) Laleciğim bak şimdi,Zuz ile benzerliklerimizin çok daha fazla olduğuna inanmaya başladım.Hatırlıyorsan ilki, insanlara farklı farklı isimler uydurmamızdı :)))))
Ben de çoook öptüm seni. Umarım alerjin seni çok üzmüyor ve geçiyordur. Mutlaka bekliyorum seni, sana tüm toplantılar feda olsun yeter ki gel !!
Ahh, bilmez miyim nasıldır unutkanlık?
Üstelik te hiç gereği olmayan ya da unutmayı istediğimiz onca şey beynimize mıh gibi çakılmışken en basit şeyi hatırlayamamak ne sinir bozucudur. Ama sen daha gençsin, sadece zihnin meşgul olduğu için unutuyorsun sanırım bazı şeyleri.
Öptüm canım
Çınarcığım 8 saat uyuyunca beden dinleniyor ama zihni dinlendirmek ne kadar zormuş meğer.
Bu kafanın da,zihnin de bana ve Balkız'a daha çok ihtiyacı var değil mi?Ben de seni öpüyorum!Sağol.
Resim benim alzheimer şiirimde kullandığım resim. Resmi görünce dedim ki kendi kendime ''Çoban Yıldızı bu hastalığa mı yakalanmış''
Sonra yazınızı okuyunca ''olur böyle unutkanlıklaaarrrr:))'' dedim iyi mi? :)))
İnanın bu hastalığın şükredilecek bir yanı yok. Benim babaannem ve pek çok yakınım bu hastalıkla ömrünü bitirdi. Hatta bundan 3-5 gün önce annem mahallelerinde yaşlı bir nineyi çimleri yolarken görmüş. Yanına gidip sohbet edince anlamış ki alzheimer. Sonra polisi aramış ve gelip nineyi almışlar. Ninecik iki gündür oralardaymış ve koyunlarına ot yoluyormuş. Annem bulmasa kimse arayıp sormayacak. Daha sonrasında annem merak edip karakolu aramış ve ninenin ailesine teslim edildiğini öğrenmiş.
Siz avukatların vızır vızır çalışan beyinleri olduğuna eminim ben:)))
Mutlu bayramlar.
insanın aklı yoğun olunca olur böyle şeyler ama tatlı anneanneye ve ona bakanlara Allah yardım etsin bu hastalığın da çaresi biran önce bulunsa artık
Newbaharcığım haklısın bu hastalık çok kötü. Allah'tan anneannemin yaşlılıkla birlikte oluşmaya başladı hastalığı.Etraftan duyduklarım gibi başını alıp gitme hikayeleri yaşamadık çünkü artık yaşlılıktan ve kemiklerinden yürüyemiyor.Yalnız bir ara babamı kocam zannediyordu :))Şaka bir yana insanın zihnini kaybetmesi,acı tatlı tüm anılarının yokolması çok acı.
Güzel iltifatın için teşekkür ederim.Umarım bir süre daha çalışır,idare eder bu beyin beni :))
Sana ve ailene bol sevgi ve selamlar, iyi bayramlar !
Mineciğim esas zorluk ona bakanlarda gerçekten. Allah yardım etsin,sabır versin anneciğime ve kardeşine.Sevgi ve selamlar.İyi ve mutlu bayramlar!
Newbaharcığım haklısın bu hastalık çok kötü. Allah'tan anneannemin yaşlılıkla birlikte oluşmaya başladı hastalığı.Etraftan duyduklarım gibi başını alıp gitme hikayeleri yaşamadık çünkü artık yaşlılıktan ve kemiklerinden yürüyemiyor.Yalnız bir ara babamı kocam zannediyordu :))Şaka bir yana insanın zihnini kaybetmesi,acı tatlı tüm anılarının yokolması çok acı.
Güzel iltifatın için teşekkür ederim.Umarım bir süre daha çalışır,idare eder bu beyin beni :))
Sana ve ailene bol sevgi ve selamlar, iyi bayramlar !
Mineciğim esas zorluk ona bakanlarda gerçekten. Allah yardım etsin,sabır versin anneciğime ve kardeşine.Sevgi ve selamlar.İyi ve mutlu bayramlar!
Zuhre'cim kesinlikle katiliyorum insan aninda unutmasi gereken seyi unutmaz hatta uykulari kacar dusune dusune ama lazimli seyi bir turlu hatirlayamazsin. Bana da cok olur. Sen kimbilir kac kisi goruyorsun gunde,hatirlayamaman cok normal. Uzme kendini...
Ailece Bayramınızı Kutlar, sağlık ve mutluluklar dilerim. Sevgilerimle..
(Dalgınlık ve unutma,bende de fazla.)
Zühreciğim, bu unutkanlıkların en baştaki nedeni kafamızda yapacak çok şeyin yer alması, yorgunluk, yoğunluk...
Biraz dinlenince azaldığını hissetmiyor musun canım arkadaşım? Hepimizde var bu....
Sana ve ailene mutlu ve huzurlu bir bayram diliyorum canım..
Sevgiyle....
Ahhhh Zühreciğim bilmezmiyim beyinlerimiz doldu yer kalmıyor artık...ben de o kadar fazlaki bilhassa isim özürlüyüm inan çocuklarım bile gülüyor ve kızıyorlar bazen ...yorgunuz arkadaşım çokkkkkkk yorgunuzzzzzz sevgilerimle canım..
Şu unutkanlık sanıyorum bende de başlıyor. Bir fiilin, kelimenin anlamını hatırlıyorum ama kendisi gelmiyor bi türlü aklıma. Ama yüzleri unutmam isimleri unutsam da.
Didemciğim haklısın canım.Sevgiyle kucaklıyorum.
Sevgili Jivago bayramda yatılı misafirlerimin çokluğu yazı yazmama engel oldu.Senin şahsında tüm arkadaşlarımın bayramını kutlar,gecikmeden dolayı af dilerim.
Zeugmacığım, aslında yazımda çok başka birşeye değinmek istiyordum. Ağaca balta vurmuş, ağaç sapı bedenimdendir demiş. Bu lafı bilirsin belki de.Değinmek istediklerime bu cümle ana fikirdi.Ama daha yazmaya başlarken "unutmak" istedim, kol kırılsın yen içinde kalsın dedim ve beni yine kendi kelimelerim başka birşeye yönlendirdi.Belki iyi de oldu.Sevgiyle kucaklıyorum seni canım arkadaşım.
Bilgeciğim çok doğru tahmin ettin.Burası Gümüldür.İzmir içine inecek olsaydım Şeniz'le seni görmeden edemezdim.Ama bu kış bir aksilik olmazsa mutlaka geleceğim ve sizleri görmek isterim.Sevgiler arkadaşıma!
Şenizciğim ben de gördüğüm bir yüzü kolay unutmuyorum.Ama isimler için aynı şeyi söyleyemem :))) Kocaman sevgiler canıma.
Ananen çok tatlı görünüyor.Fotoğraftaki ananen sanırım:))
Bazen unutmak iyi geliyor dediğin gibi.
Hatırlayamıyorum,bilmiyorumdan sonra en iyi cevaptır:))
Masalcığım fotoğraftaki anneannem değil ama tüm yaşlı teyzelere anneannem gözüyle bakanlardanım :))
Sevgi ve dostlukla!
Zühre'cim,
nelere sevinir olduk artık. Ama bazen unutmak iyidir. Ben çoğu şeyi unutmam, yani unutmak istesemde unutmam. Unutmakla ilgili bir sorunum yokta unutmak istediklerim var aslında:))
Nurcuğum ne kadar haklısın :)))
Sevgilerle!
Geçte olsa yeniden yazılarınızı okumayı seviyorum:)
İnsan bazen nereye ne koydugunu unutuyor aslında bu dogal bir tepki,ben bile saatlerce arayıp nereye koymuştum diye aklımın bu unutkanlıgına şaşar kalırım,çalışma ortamı ve düşünmek bunlarada etki tabi.Bazende sizinde dediginiz gibi asıl bizi yaralayan hislerin,duyguların unutarak içimizden silinip gitmesi degilmidir,bakın ozaman hayat ne kadar güzel olurdu,dertsiz,tasasız:)ama olmuyor kalbimizin bir köşesinde daima gizli sandıklarımız var.Unutmak istesekte o hatırlanan
Teşekkür ederim Sevgili Puzzle, tekrar hoşgeldin ! Seni burada görmek çok hoş,inan :))
Ne kadar haklısın.O gizli sandıklar hiç unmadığımız bir anda ortaya çıkıp kapağını açıyor.İçinden çıkanların bazısı gülümsetip düşündürüyor bazıları ise kalbi sızlatıyor. Ne diyelim; koca bir hayat bu !! "Merhaba" demeli ve herşeye rağmen kucaklamalı değil mi ?
Kucakladıklarımızın hep iyi hatırlanacaklardan olması temennisiyle..
Yorum Gönder