Sen yara almayan bir kale
Her vuruşta sağlamlaşan
Korkusuzca çoğalan
İçimde bir türlü
Kaybolmayan
Katilimsin
Yıkılmazlarım cam
Tuzbuz.
Duvarlarım kum
Dümdüz.
Sen arsız sinsi bir kuş
İçime varan yolda
Düpedüz bir DÜŞ.
Veda bu
Yanıbaşımda
SÖZSÜZ
Bana yakın
Benden uzak
Sevdiğimsin.
4 yorum:
Aşk bu.
İnsanı tuzla buz eder. Yıkılmazları dümdüz edip,
çoğaltır, çoğaltır, çoğaltır kendini...
Şiirler yazdırır :)
Yüreğine sağlık sevgili Zühreciğim.
Öpüyorum sevgiyle...
sözden çok yanyana duruş şifadır bazen.
Evet aşk bu ! Herkesin cehennemi de ayrı; aşk bu! :))) Mutlu aşk var mı; sanırım yok ZEUGMA'm. Ondan kaçış da olmuyor ama kucaklamayacaksan ellerini de açmayacaksın değil mi :)))) Neyse... :)))
Kocaman sevgilerimle!
ACIDAN GEÇTİM GÜZELLEŞTİM; ne güzel bir blog adı bu!!! Sanki aşk'ın açılımı gibi :))) O yan yana duruşlar beni deli,şifadan öte hasta eder.Söz iyidir,konuşmak iyidir.Konuşamıyorsan yazmak iyidir.Ama duruş ı-ıh :))
Tekrar hoşgeldin!
Duygular bazen sele donusur akar gider...
Yorum Gönder