İZMİR İMBATI

Perşembe günü teyzem,Yeliz,Yeliz'in Can Can'ı,Yeşim ve tatlı Duru bizim Nil'i görmeye İstanbul'a geldiler. Birkaç gün öncesinden heyecanı tuttu bana. O kadar özledim ki hepsini. Hele hele Yeşim ve Duru'yu görmeyeli tam bir sene oldu.Burnumda tüttüklerini biliyordum ama insan görünce bir başka oluyor. İzmir'in imbatı gibi içimi açtılar. Bütün çocukluk ve genç kızlığımı birlikte geçirdiğim canım kuzenim Yeşim'le sohbetimiz ilaç gibi geldi. O kadar özlemişim ki. Ayrılmak çok zor geldi. Birkez daha hep beraber aynı şehirde olamamak koydu bana. Burada en büyük eksikliğin benden, canımdan birilerinin yokluğu fikri yerleşti yine. Harika bir gün geçirdik hep birlikte. İlk kez doğumdan beri Nil'den birkaç saatliğine ayrı kaldım. Önce Levent'e sonra da Ortaköy'e gittik. Hep aklımda kızım vardı; uyudu mu yoksa huysuzluk yapıyor mu diye. Ama benim kızım Beyoğlu'nu çok seviyor. Yine 7,5 saat uyudu ve beni rahatlattı. Dönüşümüzde ise yine uyudu. Eve gelip yatağa yattığımda birkez daha şükrettim herşey için. Kızım için, sevdiklerim için, yaşadığım güzel bir gün daha için...